Bir kuni askar polkovnikni oldiga kirib:
— Ruxsat bering o‘rtoq polkovnik, sizga ustavdan tashqari murojat qilsam bo‘ladimi? - desa Polkovnik:
— Bo‘ladi, - debdi.
Shunda askar:
— San qari eshak, sassiq chol, jonga tegding, qachon ishdan ketasan. Ruxsat bering o‘rtoq polkovnik ketishga, - dermish.

Boshliq kotibasiga tayinlabdi:
— Bu hujjat juda-yam muhim! Uni xavfsiz, tez topiladigan joyga qo‘ying!
Kotiba:
— Stolimdagi atir-upalarimni yoniga qo‘yishim kerak ekan-da!

O‘rtoqlaridan biri Afandini uyga taklif qildi. U mehmonxonaning to‘rida o‘tirgan edi, eshon kirib keldi.
— Qani, taqsir, buyoqqa o‘tsinlar, - deb, unga o‘z joyini bo‘shatib berdi.
Imom domla kirib keldi. Unga ham joy bo‘shatib, o‘zi sal pastroqqa o‘tirdi.
Keyin ellikboshi, birmuncha boyonlar kirib kelishdi. Afandi:
— Qani yuqoriga, yuqoriga, - deb, ularni ham to‘rga o‘tqizvordi.
Bundoq qarasa, o‘zi poygakka tushib qolipti. Afandining diqqati oshib turgan edi, eshikdan bir ko‘ppak it mo‘raladi. Ikkala qulog‘idan cho‘zib uni ham ichkariga tortdi-da:
— Bor, sen ham to‘rga chiq! - dedi.

Afandi kechasi uyqusi kelmay, ko‘chaga chiqib aylanib yurgan edi, ittifoqo bir o‘g‘riga duch kelib qoldi.
— Kimsan?! Bemahalda nima qilib yuribsan? - do‘q urdi o‘g‘ri.
— Shu shaharning o‘g‘rilaridanman,— dedi Afandi ham bo‘sh kelmay. O‘zing kimsan?!
— Men ham boshqa bir shahardan kelgan zo‘r o‘g‘riman. Uchrashganimiz yaxshi bo‘ldi, ikkalamiz bahamjihat ish qilamiz. Men yangi kelganman, hali bu shaharning pasti balandini yaxshi bilmayman. Qani aytingchi ishni qayerdan boshlasak bo‘ladi?
— Shahar qozisining bir oq hangi eshagi bor. Avval shuni o‘g‘irlasak, keyin bozorga borib, ikkita qop bilan ozroq arqon o‘g‘rilasak, innaykeyin shishafurushning do‘konidan shisha o‘g‘irlab ikki qopga liq to‘lg‘izsakda, bizning hovliga oborib ko‘mib qo‘ysak yomon bo‘lmas edi. Shunda anchagacha jonimiz tinchirdi-da! Qalay, bu maslahatim sizga yoqadimi?.
— O‘g‘ri javob berguncha bo‘lmay, mirshablar kelib qolishdi. O‘g‘ri shilt urib qochib ketdi, Afandi qo‘lga tushib qoldi. Uning dod-faryodiga quloq solmay, olib borib zindonga tashladilar...
Ertalab uni so‘roqqa olib chiqishdi.
— Xo‘sh Afandim,— dedi hokim,— sizni tuppa-tuzuk odam deb yursak, o‘g‘ri boshi ekansiz-ku! Nima qilib o‘g‘ri bilan tun qorong‘isida gaplashib turuvdingiz?
— Endi maslahatlashayotuvdik-da. To bir qarorga kelguncha bo‘lmay, mirshablaringiz ushlab olishdi.
— Nima maslahat qilayotuvdingizlar?
— Avval qozining oq eshagini o‘g‘irlab, undan keyin bozordan qop bilan arqon olib, innaykeyin shishafurushning do‘konini urmoqchi edik.
Hokim huzur qilib kuldi:
— Axir o‘ylang, Afandim! Bunga siz ovora, biz ovora, eshak ovora. Shu ham o‘g‘rilik bo‘ldimi? Ha, eshak o‘g‘rilikka arziydi...
— Quloq soling, taqsir. Eshakni vaqtincha omonat o‘g‘irlab, shishani yetkazib olgach, yana qozining eshigidan sekin kirgizib yubormoqchi edik-da.
— Iye, o‘g‘rilikning omonati ham bo‘ladimi?
— Ish bitguncha-da, taqsir. Nima qilamiz, jonli narsani asrab, boshimizga dahmaza orttirib. Yem-xashak uchun tag‘in birovni qon qaqshatish yaxshimi?!
Hokim yana kulib yubordi:
— Shishaning yuztasini bir tangaga ham olmaydi-ku! Shuyam o‘g‘rilik bo‘ldimi?!
— Xo‘p, bo‘lmasa sizningcha nima qilishimiz kyerak edi?
— Kiroyi o‘g‘rilik qilganga yarasha podshoning g‘aznasini ursang ekan.
— Mana shuni sizga o‘xshagan tajribali odam yotig‘i bilan tushuntirib bersa, durust bo‘larkan-da. Eh, attang! Ha mayli, endi bundan keyin siz bosh qo‘shsangiz, biz bajonidil xizmatingizga tayyormiz.

— Do‘stim, men 4G ni ayrim tashkilotlarning rahbarlariga o‘xshataman.
— Nega?
— Savlati bor-u, qiladigan ishi yo‘q!

Ota va bola negarlar plyaj yonidagi do‘konga kirib quyoshdan himoyalovchi krem xarid qilib tursa, bir kishi kelib so‘rabdi:
— Sizlar buni nima qilasizlar?
Ota-bola javob bergan ekan:
— Buni yuzimizga surtmasak, qorayib ketamiz.

Bugun boshlig‘imiz ta’tildan ishga qaytdi.
Dengizda dam olib, quyoshda rosa toblanib, qorayibdi. Endi aniq mahluqdan farqi qolmabdi!

Bir davlat idorasi binosida suv quvuri teshilib qolibdi.
Darrov santexnikni chaqirtirishibdi. Yerto‘laga tushib tekshirib chiqqan santexnik idora rahbarlaridan biriga qarab:
— Tuzatib bo‘lmaydi! Bu yerda butun sistema chirib ketgan. Tag-tugi bilan almashtirish kerak! - desa, to‘satdan rahbarni rangi oqarib, o‘zini tashlab yuborgan ekan.

— Kecha boshlig‘im meni ishdan bo‘shatvordi, iflos.
— Nima ayb qilganding?
— Qayerdan bilay, 6 oydan beri ishga bormagan bo‘lsam...

Korxona rahbari minbarga chiqvolib:
— Oldin ham yaxshi yashardik, xozir ham yaxshi yashayabmiz bundan keyin ham yaxshi yashaymiz! - desa,
Kotiba o‘rnidan turib:
— Bizchi? - dermish.