Ovqatlanish rukniga oid latifalar | 10 dona — 13

— Doktor, ochko‘zlikka qarshi biror malxamingiz yo‘qmi?
— Bor, xozir men sizga dori yozib beraman.
— Faqat ko‘proq, ko‘proq...

Afandi dalada tushlik vaqtida ikki qo‘shnisi bilan ovqat yegani o‘tirdi. Bitta tog‘orachaga go‘jani qo‘yib, Afandi sherigi bilan unga non to‘g‘ray boshladi, ikkinchi sherigi esa, tog‘orachaga to‘g‘ralgan nonni indamasdan yeyaverdi. Afandi qo‘liga mis cho‘michni olib, uning kallasiga urgan edi, sherigi yumalab jon bera qoldi.
Afandi bo‘lsa nima qilishini bilmay aytar edi:
— Non to‘g‘ra desang, to‘g‘ramaydi, qoshiqni qo‘lidan qo‘ymaydi, tog‘orachadan ko‘zini uzmaydi, sal narsaga o‘lib yotib oladi, shu ham sherikmi!

Xotin eriga:
— Dadasi, esingizdami turmush qurmasimizdan ilgari har bir uchrashuvimiz romantika edi. Kechalari tashqariga chaqirardiz, man uydagilardan bekinib oldizga chiqardim. Qanday mazza edi...
Xuddi shunday uchrashuvga taklif kiling! - desa,
Eri:
— Xo‘p Azizam, bugun kechqurun soat 22:00da bolalarni uxlatib, oshxonaga chiq choy ichamiz! - dermish.

Bir kuni Afandi go‘sht olib keldi. Xotini undan so‘radi:
— Nima ovqat qilay?
— Bilmayman, bu qanaqa ovqatga yarasa, o‘shani qila ber!
Xotini go‘shtni qo‘liga olar ekan suyunib:
— Qo‘y go‘shti yaxshi narsa-da, undan hamma narsani pishirish mumkin,— dedi.
— Unday bo‘lsa,— dedi Afandi,— hamma narsani pishira ber!

Eri uyga rosa ham jahli chiqib kelibdi. Xotini ovqatni suzibdi, keyin erini ko‘nglini olish uchun:
— Xo‘jayin, ovqatim shirin chiqdimi?
— Haaa, rosa..., xuddi molni tezagiday shirin ekan, - desa.
Xotiniga ham alam qilib:
— Qoyil-ye dadasi, tatib ko‘rmagan narsangiz yo‘g‘-a.

Shahar hokimi ovqatdan boshqa narsani sira o‘ylamas edi. Bir kuni u shaharning ko‘zga ko‘ringan odamlarini chaqirib, ulardan bilgan ovqatlarining nomini yozib berishini talab qildi.
Ular orasida Afandi ham bor edi. U hokimdan ertalabgacha muhlat olib ketdida, nonushtada kelib hokimga arz qildi:
— Asal bilan sarimsoq piyoz qo‘shib qovurilsa, ajoyib ovqat bo‘ladi.
Hokim darhol oshpaziga o‘shanday ovqat tayyorlashni buyurdi.
Ovqat keltirilgach hokim bir qoshiq yedi-da, Afandiga qarab qichqirdi:
— O‘zing topgan ovqatingni o‘zing ye, ahmoq! Afandi noiloj yeya boshlagan edi, hokim so‘radi:
— Qalay, ajoyib lazzatli ovqat ekanmi?!
— Taqsir, men buni faqat o‘ylab ko‘rgan edim, xolos. Biror marta bunday ovqat qilib yegan emasman. Endi bilsam, xayol haqiqatga to‘g‘ri kelmas ekan,— javob berdi Afandi.

Afandi onasidan chuchvara qilib berishni iltimos qildi.
— Xo‘p,— dedi onasi.
— Sen menga taxta-o‘qlog‘ini topib ber.
Afandi uzoq axtarib, topolmadi. Keyin onasiga:
— Oyi,— dedi,— taxta-o‘qlog‘ini topay-topay deb qoldim. Endi o‘zingiz jinday qidirsangiz topasiz-qo‘yasiz.

Mahallaning baloho‘ri Afandini chaqirib:
— Uyingizga osh buyuring, kazo-kazolar kelishgan, kirib chiqamiz,— dedi.
Afandi xo‘p deb uyiga kirib ketdi. Baloho‘r aytgan vaqtida kazo-kazolar bilan keldi, supaga o‘tirilgach:
— Qani, Afandi, qo‘lga suv oling,— dedi. Afandi uning qo‘liga suv qo‘ya yotib:
— Hali qozon osganimiz yo‘q — dedi.
— Nega?— dedi baloho‘r.
— Hamma narsa tayyoru kichkina bir narsaga qarab qoldik.
— Nima ekan?
Afandi uning qulog‘iga asta dedi:
— Pul!

Afandi Samarqandda o‘tgan azizlarni yaxshi biladigan mullaning hujrasiga mehmon bo‘lgan edi, mezbon kechgacha azizlarni gapirib, mehmonga dasturxon ham yozmadi. Qorni nihoyatda ochgan Afandi mullaga luqma tashladi:
— Taqsir, o‘sha azizlar ovqat yeyisharmidi?

Bir kuni qizni onasi:
— Qizim shakar solding.
— Oyijon men shirin choyni yaxshi ko‘raman.
— Qizim 5 qoshiq shakar solding deyapman.
— Shirin choyni judayam yaxshi ko‘raman.
— Shakarni sho‘rvaga solyapsan?!

Ovqatlanish haqida latifalar

Latifa.uz loyihasi haqida

Boshqa loyihalar