Mehmon-Mezbon rukni

Bir odam o‘g‘il farzandli bo‘libdi. Ulfatlarini ziyofatga chaqirib ularga debdi:
— Kelganingizda eshigimizni qattiq tepib ochib kiraveringlar!
— Nega tepar ekanmiz? Qo‘limiz bilan ochib kiramiz, - deyishsa, haligi odam:
— Qo‘lingizda sovg‘a-salomlar bilan ocha olmaysizlar-da! – degan ekan.

Mehmon mezbonga qarab debdi:
— Sahiyligingizga tasanno! Har safar piyolamga choyni to‘ldirib quyyapsiz...
Mezbon bo‘lsa:
— Ha, choyingizga shakar sola olmasligingiz uchun, - dermish.

Xotin eriga:
— Keling, ertaga ikkimiz "mehmon-mehmon" o‘ynaymiz!
— Ho‘sh, mehmon kim bo‘ladi?
— Albatta, men. Siz mezbon sifatida uylarni yig‘ishtirib, ovqat pishirib turasiz.

Toshkentdan Qashqadaryoga tekshiruvchi boribdi. Tekshiruvchini bugun bu choyxonada, ertaga u choyxonada. Xullas, bir hafta mehmon qilishibdi.
Yana choyxonaga olib kirishganda ofitsiant kelib:
— Nima buyurasilar? - deb so‘rabdi. Go‘sht yeyishdan charchagan tekshiruvchi:
— Uka, go‘shtsiz ovqatlardan nima bor? - deb so‘rabdi.
Ofitsiant uylanib turib:
— Tabaka bor aka! - degan ekan.

Sovchilikka kelgan ayollar qizning onasiga gapirayotganmush:
— Eshitdik, qizingiz juda ozoda, saramjon, chaqqon ekan. Qo‘li shirin pazanda ham emish. Chevar ham ekan-a? – debdi.
— Bir og‘iz ham gapirmas, hecham charchadim demas emish – deb davom ettiribdi ikkinchisi.
Qizni onasi hamma gapni eshitib o‘tirib, oxiri:
— Shundoq bizni uyimizdan sal nariroqda maishiy texnika sotadigan do‘kon bor. O‘sha yerdan kir yuvish mashinasi, chang yutgich, gaz pechi, tikuv mashinasi, ... Shularni hammasini sotib olsangiz, hamma ishlaringiz oson bitadi! – dermish.

— Xotin, bo‘ldingmi? Buncha imirlaysan? Mehmonga kech qolamiz axir!
— Juda besabrsiz-da...! Ikki soatdan beri sizga aytyapman-ku, ikki daqiqada bo‘laman deb!

Bir kuni Afandining uyiga Ali degan do‘sti mehmonga boribdi.
Bir payt Afandi qarasa, Ali dasturxondagi kumush qoshiqni cho‘ntagiga solayotganmish. Topqir Afandi shunday debdi:
— Qaranglar, hozir men qoshig‘imni cho‘ntagimga solaman. Bir zumda qoshig‘im Alining cho‘ntagida paydo bo‘lib qoladi. Mana...
U shunday deb Alini cho‘ntagidan o‘g‘irlangan qoshiqni olib qo‘ygan ekan.

Ulfatlar do‘stinikiga yig‘ilishib, gaplashib o‘tirishgan ekan. Dasturxonda hamma narsa bor, faqat aroq yetishmayotgan emish. O‘tirganlardan biri yonidagi o‘rtog‘ini turtib so‘rabdi:
— Bugun ichamizmi o‘zi?!
— Biroz sabr qil, - debdi do‘sti.
Qarashsa, uy egasi qo‘lida ikkita shisha olib kelayotgan emish.
— Ana, aytdim-ku senga olib keladi deb! – debdi do‘sti.
Sabri chidamayotgan ulfati bo‘sh qadahni ko‘tarib:
— Men ungacha tost aytib turaveraman! – dermish.

Ikki o‘rtoq do‘stini uyiga mehmonga borishibdi. Uy eshigini yoniga yetib kelgach, yigitlardan biri eshikni oyog‘i bilan tepib taqqillatibdi.
Yonidagi do‘sti hayron bo‘lib:
— Nega eshikni oyog‘ing bilan taqqillatyapsan? - deb so‘rasa, do‘sti:
— Mezbon bizni qo‘limiz band ekan deb o‘ylasin. Aks holda u bizni quruq qo‘l bilan uyiga kirgazmaydi, - degan ekan.

Mehmon mezbonga:
— Sahiyligingiz shundan ko‘rinib turibdi. Qarang, piyolamni to‘ldirib choy quyibsiz!
— Bu sahiylikmas. Shakar sololmang dedim!!!

Mehmon-mezbon haqida latifalar

Latifa.uz loyihasi haqida

Boshqa loyihalar