Harbiylar rukniga oid latifalar | 10 dona — 3

Praporshik vzvod askarlarini safga tortmoqda.
— Saflan! Tekislan! Rostlan!
— Safda turgan askarlardan biri qo‘l siltabdi.
— Oddiy askar Ivanov! - qichqiribdi praporshik, - Nima uchun burningizni qashlayapsiz?
— Chunki burnimga pashsha qo‘nib oldi.
— Nima qilibdi? Men «Rostlan» komandasini berdim-ku!
— Huddi shunday, o‘rtoq praporshik. Biroq pashsha komandangizni pisand qilmay burnim ustida shahdam qadam tashlashni davom ettiraverdi-da.

— O‘rtoq kapitan, bir haftaga ruxsat bersangiz, xotinim farzandlik bo‘lishi kerak edi.
— Mayli, ruxsat.
Bir haftadan so‘ng.
— Xo‘sh, soldat Sotvoldiyev o‘g‘ilmi qizmi?
— Bilmadim, o‘rtoq kapitan. 9 oydan kyeyin ma’lum bo‘ladi.

Bir kuni afandini urushga olib ketishibdi.
Borgan kunining ertasidan boshlab uch kun urush bo‘libdi va urush tugabdi.
Oradan yillar o‘tib afandini nevarasi so‘rabdi:
— Buvajon, urush qanday bo‘lgan?
— E, birinchi kuni biz nemislarni rosa quvladik. Ikkinchi kuni nemislar bizni quvladi. Uchinchi kuni esa o‘rmon qorovuli kelib hammani quvdi... - javob beribdi afandi.

Amerikaliklar oyga chiqishganini eshitgan rossiyaliklar, quyoshga chiqishga ahd qilishibdi.
— O‘rtoq boshliq, buni aslo iloji yo‘q! Axir quyosh kuydirib yuboradi, - deyishibdi kosmonavtlar.
— Buni yo‘li bor, siz kechasi ketasizlar, - dermish komandir.

Bo‘linma shaxsiy tarkibi mashg‘ulot o‘tmoqda.
— Oddiy askar Aliyev!
— Men!
— Faraz qiling, postda turibsiz. Kimdir post tomon emaklab kelmoqda. Qanday ish tutasiz?
— Ichib, oyog‘ida tura olmay qolgan batalon komandirini uyiga eltib qo‘yaman.

Qamoqxonadagi ikki mahbus suhbatidan:
— Nima jinoyat qilganding?
— Bankdan pul o‘g‘irlaganim uchun 8 yil berdi. O‘zingni nega olib kelishdi?
— Toza havo kirsin deb deraza ochganimga 20 yil berdi
— Shunga xam yigirma yil beradimi, bu jinoyat emasu
— Ha, to‘g‘ri, men suv osti kemasida ishlardimda!

Oddiy askar Kayfiyev bir qadam oldinga. Kecha yana ichibsiz, agarda ichishni tashlasangiz sizga serjant unvonini beraman.
Kayfiyev javob beribdi:
— Serjant unvonini nima qilaman, ichsam o‘zimni Generaldek his qilaman-ku.

Harbiy xizmatni o‘tayotgan o‘g‘liga ota-onasidan xat kelibdi:
"Aziz bolajonim! Mana, xizmating ham tugay deb qoldi. Uyga qaytishingga qanday sovg‘a tayyorlab qo‘yaylik? Mashina olib qo‘yaylikmi? yoki yangi uy olaylikmi? Balki kelin topib qo‘yarmiz...?"
Armiyadagi o‘g‘lidan javob xati kelibdi:
"Mehribon adajonim va onajonim! Menga mashina ham, uy ham, kelin ham kerakmas! Bitta qo‘chqor olib, unga Qo‘chqorov deb laqab qo‘yinglar. Harbiy xizmatdan uyga qaytgach, o‘sha praporshik Qo‘chqorovni so‘yib, go‘shtini yeyman!"

General bir guruh praporshikning zehnini sinovdan o‘tkazmoqda:
— Ostonada bir juft qop-qora, yaltiroq buyum yotibdi. Nima u?
Sukunat.
— Eh galvarslar! Bir juft botinka! Endi qiyinroq savol byeraman: eshik yaqinida to‘rtta qop-qora, yaltiroq buyum yotibdi. Nima u?
Yana sukunat.
— Eh sen, kallavaramlar! Axir bu ikki juft botinka-ku. Xo‘p, mayli, yanada qiyinroq savol beraman: botqoqda yashaydi, rangi yashil, vaqirlagani-vaqirlagan.
Nihoyat praporshiklardan biri qo‘l ko‘tarib:
— Uch juft botinka, o‘rtoq general, - dermish.

Bir kuni askar polkovnikni oldiga kirib:
— Ruxsat bering o‘rtoq polkovnik, sizga ustavdan tashqari murojat qilsam bo‘ladimi? - desa Polkovnik:
— Bo‘ladi, - debdi.
Shunda askar:
— San qari eshak, sassiq chol, jonga tegding, qachon ishdan ketasan. Ruxsat bering o‘rtoq polkovnik ketishga, - dermish.

Harbiylar haqida latifalar

Latifa.uz loyihasi haqida

Boshqa loyihalar