— Oltin ochiq havoda qolsa nima bo‘ladi?
— Yo‘qoladi, albatta...

Bir o‘rtaxol oila restoranga ovqatlangani kirishibdi. Ovqatlanib bo‘lishgach xotini ofitsiantga:
— Mana bu oshib qolgan ovqatlarni itimga olib olsam maylimi, - desa
5 yoshli o‘g‘li:
— Uraaa, endi it boqarkanmiz, - dermish.

Samolyotda o‘zbek, karis, rus ketishayotgan ekan. Birdan samolyot qulay boshlabdi. Aksiga olib samolyotda faqat 2 ta parashyut bor ekan. Ikkovi ham o‘zbekniki ekan. Shunda karis hiyla ishlatib o‘zbekni alday boshlabdi:
— Meni 3 ta bolam bor. Rahming kelsin. Ularni boqishim kerak, - desa
O‘zbekni rahmi kelib:
— Ushla deb, bitta sumkani beribdi.
Karis sumkani taqibdida:
— Sodda jinni ekansan, - deb kulib samolyotdan sakrabdi.
Rus homush o‘tirsa o‘zbek unga ham bitta sumka beribdi. Ochib qarasa, parashyut ekan.
— O‘zing nima qilasan?, - desa
— O‘zimga ham bor, anu karis bolalarimni boqishim kerak deganiga bir sumka kartoshka bervordim qiynalmasin deb.

Tikuvchi buyurtmachining matosini qayta-qayta o‘lchadi.
Buyurtmachining sabri tugab dedi:
— O‘zingizgayam qolishi uchun qayta-qayta o‘lchayapsizmi?
— Sizgayam yetsin, deb o‘lchayapman.

Bir kuni otaxon sigirini sotgani bozorga ketaëtsa, bir "Kamaz" to‘xtab:
— Keling otaxon mashinaga o‘tiring, - debdi.
Otaxon:
— Sigirnichi?
— Sigirni kamazni orqasiga bog‘lab qo‘ying, - debdi shofër
Otaxon sigirni bog‘lab qo‘yibdi. Yo‘lda otaxon uxlab qolibdi. Kamazni tezligi 100 km da ketaëtsa, mashina "garmoshkaga" tushgach, otaxon uyg‘onib ketib:
— Sigir nima bo‘ldi? - desa,
Shofër, orqa oynaga qarab:
— Otaxon sigirni tili o‘ng tomonga chiqib ketibdi, - desa
Otaxon:
— Unda mashinani chap tomonga ol. Bolam, sigir obgonga chiqmoqchi, - dermish.

Xotini o‘lganiga 3 yil bo‘lgan erkak zoomagazinga kirib sotuvchi qizga:
— Singlim meni xotinim o‘lganiga 3 yil bo‘ldi, 5 xonalik bankovskiy domda bitta o‘zim yashiyman, zerikib ketdim, bitta yaxshi zotdor mushuk bersez desa
Sotuvchi qiz:
— Miyayayayayauv, dermish

Bir alkash poyezd yo‘lidan ketarkan, o‘ziga o‘zi:
— Agar shu narvondan tushvosam, qaytib ichmayman, - dermish.

Samolyotda uchuvchi yo‘lovchilarga ekipaj xonasidan turib radioda gapiryapti:
— Biz balandlikka ko‘tarilib bo‘ldik. Manzilimizga yetib borishga qadar 2 kun qoldi. Sizga yoqimli parvoz tilaymiz, dedida mikrofonni o‘chirish esdan chiqib qoldi va dedi:
— Mana, teppagayam ko‘tarilvoldik hozir bitta kofeni ichamanda styuardessani quchoqlab yotaman, - debdi.
Buni eshitgan styuardessa uyatdan qizarib ketibdi. Yo‘lovchilar ham hayron. Shunda o‘sha styuardessa mikrofonni o‘chirishni aytish uchun ekipajlar xonasi tomon yugurdi. Yugurib ketayotib bir cholning oyog‘iga qoqilib yiqilib tushdi. O‘rnidan tursa anavi chol:
— Qizim, buncha shoshmasang hali kofesini ichib bo‘lmadiku, - dermish.

Afandi kechasi uyqusi kelmay, ko‘chaga chiqib aylanib yurgan edi, ittifoqo bir o‘g‘riga duch kelib qoldi.
— Kimsan?! Bemahalda nima qilib yuribsan? - do‘q urdi o‘g‘ri.
— Shu shaharning o‘g‘rilaridanman,— dedi Afandi ham bo‘sh kelmay. O‘zing kimsan?!
— Men ham boshqa bir shahardan kelgan zo‘r o‘g‘riman. Uchrashganimiz yaxshi bo‘ldi, ikkalamiz bahamjihat ish qilamiz. Men yangi kelganman, hali bu shaharning pasti balandini yaxshi bilmayman. Qani aytingchi ishni qayerdan boshlasak bo‘ladi?
— Shahar qozisining bir oq hangi eshagi bor. Avval shuni o‘g‘irlasak, keyin bozorga borib, ikkita qop bilan ozroq arqon o‘g‘rilasak, innaykeyin shishafurushning do‘konidan shisha o‘g‘irlab ikki qopga liq to‘lg‘izsakda, bizning hovliga oborib ko‘mib qo‘ysak yomon bo‘lmas edi. Shunda anchagacha jonimiz tinchirdi-da! Qalay, bu maslahatim sizga yoqadimi?.
— O‘g‘ri javob berguncha bo‘lmay, mirshablar kelib qolishdi. O‘g‘ri shilt urib qochib ketdi, Afandi qo‘lga tushib qoldi. Uning dod-faryodiga quloq solmay, olib borib zindonga tashladilar...
Ertalab uni so‘roqqa olib chiqishdi.
— Xo‘sh Afandim,— dedi hokim,— sizni tuppa-tuzuk odam deb yursak, o‘g‘ri boshi ekansiz-ku! Nima qilib o‘g‘ri bilan tun qorong‘isida gaplashib turuvdingiz?
— Endi maslahatlashayotuvdik-da. To bir qarorga kelguncha bo‘lmay, mirshablaringiz ushlab olishdi.
— Nima maslahat qilayotuvdingizlar?
— Avval qozining oq eshagini o‘g‘irlab, undan keyin bozordan qop bilan arqon olib, innaykeyin shishafurushning do‘konini urmoqchi edik.
Hokim huzur qilib kuldi:
— Axir o‘ylang, Afandim! Bunga siz ovora, biz ovora, eshak ovora. Shu ham o‘g‘rilik bo‘ldimi? Ha, eshak o‘g‘rilikka arziydi...
— Quloq soling, taqsir. Eshakni vaqtincha omonat o‘g‘irlab, shishani yetkazib olgach, yana qozining eshigidan sekin kirgizib yubormoqchi edik-da.
— Iye, o‘g‘rilikning omonati ham bo‘ladimi?
— Ish bitguncha-da, taqsir. Nima qilamiz, jonli narsani asrab, boshimizga dahmaza orttirib. Yem-xashak uchun tag‘in birovni qon qaqshatish yaxshimi?!
Hokim yana kulib yubordi:
— Shishaning yuztasini bir tangaga ham olmaydi-ku! Shuyam o‘g‘rilik bo‘ldimi?!
— Xo‘p, bo‘lmasa sizningcha nima qilishimiz kyerak edi?
— Kiroyi o‘g‘rilik qilganga yarasha podshoning g‘aznasini ursang ekan.
— Mana shuni sizga o‘xshagan tajribali odam yotig‘i bilan tushuntirib bersa, durust bo‘larkan-da. Eh, attang! Ha mayli, endi bundan keyin siz bosh qo‘shsangiz, biz bajonidil xizmatingizga tayyormiz.

Ayol sud ajrim komissiyasi xodimiga eridan arz qilyapti:
— Erimdan to‘ydim, ajrashaman.
— Ajrashishga biror sabab ko‘rsatishingiz kerak.
— Erim dangasa yalqov, hech qayerda ishlamaydi. Mani topgan pulimga kun ko‘radi, alkash.
— Eringizni shunaqaligini bilib, nega turmushga chiqqansiz?
— Ahmoq, befahm ekanman!!!
— Ko‘rdingizmi, ahmoq bo‘lsangiz ham sizni xotinlikka olibdi. Demak eringiz yaxshi odam.