Qariyalar rukniga oid latifalar | 10 dona — 17

Seriallarni ashaddiy muxlisi bo‘lgan qari onaxon tobi qochib uyga vrach chaqirtiribdi.
Vrach onaxondan:
— Nima dorilar ichyapsiz? – deb so‘rasa, onaxon adashib har kuni ko‘radigan seriallarini vaqtlari yozib qo‘ygan qog‘ozchani stol ustidan olib vrachga uzatibdi. Vrach o‘qiyotganmish:
— Zaharli tomchilar – soat 8.00 da, Parchalangan yuraklar – soat 9.00 da, ...

Ko‘p qavatli uyda yashovchi yoshgina yigit nog‘ora sotib olibdi. Erta-yu, kech taqir-tuqur, taqir-tuqur hammaning joniga tegib ketibdi. Qo‘shnilar chiqib shikoyat qilishibdi. Foydasi bo‘lmabdi. Lekin yonginasida yashovchi qari qo‘shnisi indamasmish.
Bir kuni u ko‘chada nog‘orasini ko‘tarib uyiga kirib ketayotgan yigitni uchratib qolib unga shunday debdi:
— Sen o‘zi bilasanmi nog‘oraning ichida nimalar borligini???
Shu kundan boshlab nog‘oraning tovushi umuman eshitilmay qolgan ekan.

Nabira bobosidan so‘rabdi:
— Buvajon, rotatsiya nima degani?
Bobosi, — Hozir tushuntiraman, - debdi-yu, bir daraxtning tagiga borib uni qattiq uribdi.
Daraxtda o‘tirgan barcha qushlar havoga uchibdi-da, yana qaytib boshqa shoxlarga qo‘nib olishibdi.
Shunda bobosi:
— Ko‘rdingmi nabiraginam? Huddi o‘sha qushlar, faqat o‘tirgan joyi o‘zgardi xolos!
Boshqa hech nima o‘zgarmadi... Rotatsiya ham shunga o‘xshaydi nabiraginam, - degan ekan.

Chol kampirga debdi:
— Kel kampir, bir-birimizga haqiqatni aytaylik! Menga necha bor xiyonat qilgansan?
Kampir:
— Oldin o‘zingiz ayting, - debdi.
Shunda chol tomdan bir xalta mosh olib tushib debdi:
— Mana! Shuni ichida necha dona mosh bo‘lsa, shuncha xiyonat qilganman.
— Endi sen ayt, - desa, kampir sandiqdan bir hovuch yong‘oq olib cholni oldiga qo‘yibdi. Keyin kampir choliga:
— Insofsiz ekansiz! Bir xalta mosh qanaqangi ko‘p bo‘lishini bilasizmi?! Shuncha martami? – desa,
— Yo‘q. Meni do‘konga mosh olib kelishga yuborganingda 3-4 haltasini olib chiqib senga bergandim, - degan ekan.

Vaqti kelib, nevarayu evaralarimiz bizning uydan chiqmay divanda yotib, pult bilan televizorni boshqarib yotgan hozirgi paytimizdagi suratlarimizni ko‘rib, biz bilan rosa faxrlanishsa va "G‘alaba uchun rahmat!" deyishsa kerak.

Ishonchim komil! Oradan 50 yil o‘tib nabiralarim meni shu kunlarda uydagi divanda televizor ko‘rib yotganim haqidagi hikoyalarimni eshitib "Buvajon, g‘alaba uchun rahmat" deb aytishadi.

Kechasi serial ko‘rib o‘tirgan nabirasiga buvisi:
— Kirib yot! Kunduzi qaytaradi. O‘shanda ko‘rasan! - desa, nabirasi:
— Kunduzi to‘liq ko‘rsatmas ekan. Ayrim joylarini qirqib tashlashar ekan insofsizlar, - dermish.

70 ga kirgan ammamga telefon qildim:
— Tashqariga chiqmang-a amma!
— Yo‘q, chiqmayapman.
— Nima qilyapsiz?
— O‘tiribmiz, qo‘shnilar o‘zlari kirishdi. Zumrad xolang, Holida xolang bor yana 3-4 tasi gaplashib o‘tiribmiz.
— E, amma kasal yuqadi. To‘planish kerakmas. Nimaga unaqa qilasizlar amma?
— Havotir olma jiyan. Bitta maska olvoganmiz. Kim gapirsa, o‘sha taqib gapiryapti.

Nasihat: Ota-bobolarimiz bir mayizni qirq bo‘lib, o‘zlari yeyishgan.

Bola buvasidan so‘rayapti:
— Sizni yoshligingizda qo‘l telefoni bo‘lganmi?
— Yo‘q, bo‘lmagan bolam.
— Planshetchi?
— Yo‘q. U ham bo‘lmagan.
— Peydjeriz bo‘lgandir?!
— Yo‘q.
— Dinazavrlarni ko‘rganmisiz buva?
— ...

Qariyalar haqida latifalar

Latifa.uz loyihasi haqida

Boshqa loyihalar